Gra Patchwork (edycja polska) LACERTA

Świetna gra dla dwojga, moja narzeczona Ją uwielbia, Ja muszę przełykać najczęściej gorycz porażki. No cóż szycie to chyba domena kobiet. Mimo to polecam parom bo to kawał fajnej zabawy i mużdżenia jak tu z tych kawałków uszyć koc i wygrać. Gra ciekawa również dla dzieci, na pewno chętnie policzą guziki i będą układały mozaiki z różnokolorowych materiałów. Generalnie gra powinna się znaleźć na półce w każdym domu.

W grze wcielamy się w krawców, których zadaniem będzie stworzenie kołderki metodą patchworku. Walutą w grze są guziki, za które będziemy kupować skrawki materiału, potrzebne do  pracy. Celem jest uszycie jak najmniej dziurawej kołdry, każda dziura przynosi bowiem na koniec punkty ujemne. Niebanalny pomysł, gra prosta ale nie prostacka. Patchwork w kategorii gier lekkich, łatwych i przyjemnych dla dwóch graczy wypada idealnie. Dobrze jest posiadać w swojej kolekcji tytuł, który zapewni rozrywkę w różnym gronie i można go wyciągnąć przy różnych okazjach. To zdecydowanie pozycja przy której można się odstresować po ciężkim dniu. Warto dodać, że rozgrywka nie przekracza 30 min. Gra jest godna polecenia i godna uwagi.

Bardzo bardzo polecam.
Nietypowy temat- szyjemy kołderkę z kawałków materiału. Wszystko wykonane z dobrego jakościowo kartonu. Swoją drogą ciekawe, czy autor wyda kiedyś limitowaną wersję z prawdziwymi tkaninami,- to by było coś. Poza materiałem mamy walutę- czyli zestaw błękitnych guzików. Mimo, że temat średnio interesujący, w końcu zakupiliśmy z mężem tę grę. I... nie żałujemy!
Szybka dwuosobowa rozgrywka, małe pudełko można wziąć ze sobą wszędzie. Proste zasady, co sprawia że można grać również z dzieckkem.
Podsumowując - gra ma właściwie same plusy. Może być wstępem do poznania przygody gier planszowych, często jest grą po którą sięgamy jako przerywnik. Właściwie wszystkie gry tego autora należą do udanych.

gra została przeze mnie zakupiona na świąteczny prezent. Od razu został rozpakowany i rozegraliśmy kilka partii. Gra bardzo przyjemna, wciągająca. Odnowił się dzięki niej duch rywalizacji między rodzeństwem :-) Rozgrywki są dość szybkie, gra dla dwóch osób.

Gdy jeszcze dość słabo orientowałam się w planszówkach, Patchwork poleciła mi koleżanka, która wraz ze swoim mężem sporo gra. Postanowiłam, że jak tylko nadarzy się okazja, to postaram się ja zdobyć.
Okazja się nadarzyła :D Moja recenzja gry Takenoko w sklepie Gandalf.com.pl została "recenzją tygodnia" i jako nagrodę wybrałam sobie własnie Patchwork :)

No więc do rzeczy, tzn do szycia!!!
Opakowanie 5/6
Pudełko jest idealne wielkością do ilości komponentów w środku, a jest ich naprawdę sporo, a pudełko wcale nie jest duże. W końcu odpowiednia złota proporcja :D
Pudełko jest dość ciężkie, ale bardzo poręczne dzięki swojemu niezbyt dużemu rozmiarowi.
Grafika przedstawiająca patchworkową narzutkę jest jakaś taka mdła, nie przykuwa oka. Może przymyka się na to oko, bo patchwork kojarzy się bardzo miło, z babcią, z kominkiem, z ciepłym ciastem..., więc zrzucam tę szaro-burość na karb stylistyki retro.
Tak, jak wspomniałam wcześniej, w środku jest mnóstwo różnych śliczności! Otwieramy pudełko, a tam..... stada żetonów do wyciskania!!! Raj po prostu!!!

Ale po kolei: mamy 33 kawałeczki różnorodnych szmatek (oczywiście kartonowych) z różnymi wzorami, w różnych kolorach, 50 żetonów z guziczkami, 5 specjalnych kawałków materiału (dlaczego ciemnobrązowe???), 1 guzikowy żeton specjalny, 1 drewniany "pion neutralny" - my nazwaliśmy go Lucek, 2 znaczniki czasu (też drewniane), 2 plansze kołder (jedna buro-żółta, druga buro-zielona), no i plansza czasu, czyli ta, po której ganiać będą znaczniki czasu. Jest dwustronna, więc możemy wybrać, na której kołderce chcemy dziś grać :)
Wszystko świetnie wykonane, z twardego, porządnego kartonu, miłe w dotyku i na pewno długo posłuży.

Grafika 5/6
Ja grą byłam od początku po prostu zachwycona, więc dopiero mój mąż zwrócił mi uwagę na mały szczegół - grafiki powinny być trochę bardziej kolorowe, kolory bardziej nasycone, jaśniejsze - to byłoby idealnie. Nie jest źle, bo całość kojarzy się z takim ciepłym klimatem retro, ale mogłoby być jeszcze lepiej ;)
No i guziczki.... Śliczne, błyszczące, no i ....niebieskie!!!! Zbieramy je, by mieć na koniec punkty, ale i po to, by kupować za nie odpowiadające nam kawałki materiałów.

Grywalność 6/6
Nie będę owijać w przysłowiową bawełnę - jestem Patchworkiem zachwycona. Za każdym razem mamy inne kawałki materiału, a co za tym idzie, musimy wciąż inaczej obmyślać, jak te kawałki układać, by w naszej kołderce było jak najmniej dziur. Wiem, może się to komuś znudzić po kilku partiach, ale nie mi :D
Mechanika bardzo przypadła do gustu. Ciekawe jest to, że zawsze ruch ma ten pionek, który jest z tyłu.

Na początku nie szło nam dobrze układanie kołderki, bo przy końcowym liczeniu punktów okazywało się, że nasza punktacja jest ujemna :D Dlatego nie liczyliśmy pustych miejsc x2, tylko po prostu jako jedno.

Za każdym następnym razem było coraz lepiej i teraz nasze kołderki są coraz mniej dziurawe, cieplejsze, przyjemniejsze... Tak, to zdecydowanie gra dla dwojga ;)

Kto by pomyślał, że wyjdzie kiedyś gra o szyciu kołder? Kto by się spodziewał, że praca nad nią może być tak szalenie atrakcyjna? Chyba tylko Uwe Rosenberg, no i na całe szczęście wydawca jego gier, bo dzięki temu możemy teraz bawić się przy Patchwork.

Planowałem nakręcić film z otwierania tej gry, ale Młodego Giercownika i żonę tak bardzo ten tytuł zafascynował, że ubiegli mnie i chwila stracona ? chociaż wiele was nie ominęło, bo u nas do kręcenia video, jak to mówią ? ani, sprzętu ani talentu. Przyznam jednak, że zdziwiłem się, kiedy okazało się, że wybrały Patchwork, ponieważ początkowo to tato, po wielkich bojach, wymusił jego zakup. Ostatecznie wściekły na moje panny zasiadłem więc do gry i? humor natychmiast się poprawił.

Patchwork przeznaczona jest dla dwóch graczy, których zadaniem jest uszycie z wybranych kawałków materiału całej kołdry, im będzie dokładniejsza tym lepiej. W pudełku znajdziecie dwie kwadratowe kratownice do układania na nich skrawków materiału ? puzzli, dwustronną planszę będącą torem czasu i przyznawania kasy ? o wyglądzie kołderki lub ślimaczka, całą masę fragmentów przyszłej kołdry ? o rozmaitych kształtach, kolorach i wzorach, żetony guzików służących jako środek płatniczy, dwa pionki-znaczniki czasu i większy od nich pionek neutralny oraz pojedyncze łatki do uzupełniania pojedynczych luk.

Wszystkie elementy wykonane są na wysokim poziomie, momentami trzeba jednak uważać przy dokładaniu puzzli, ponieważ ich poszczególne wypustki nie zawsze łączą się lekko i gładko ? kwestia czasu, wyrobienia się.

Jest to gra logiczna, co bardzo cieszy, bo sprawny umysł, to zdrowe podejście do życia. Gospodarujecie: zasobami pieniężnymi ? żetonami guzików, których określoną ilość wydajecie na fragmenty kołdry ? numer przy oznaczeniu guzika na danym kawałku; czasem ? odmierzany na planszy i zależny od numerów przy klepsydrze na poszczególnych puzzlach ? doszycie każdego fragmentu trwa określoną liczbę jednostek i przynieść może daną liczbę guzików, po przejściu pionkiem ich wizerunku na planszy czasu; puzzlami ? w logiczny sposób dopasowujecie je do siebie ? tak, żeby nie wychodzić poza kwadratową kratkę i unikać luk (kto by kupił dziurawą kołdrę ? ble!).

http://mlodygiercownik.pl/2016/05/04/recenzja-gry-planszowej-patchwork/

Patchwork, czyli tetris pod kołderką
Patchwork, dwuosobowa gra Uwe Rosenberga, która miała swoją premierę podczas zeszłorocznego Essen, za sprawą wydawnictwa Rebel od połowy lipca jest już dostępna w polskiej wersji językowej. Z tym zachwytem nad polską wersją językową może trochę przesadziłam, bo gra, poza instrukcją, nie zawiera żadnego słowa pisanego, niemniej z faktami się nie dyskutuje, a przyjemnie jest poczytać polski opis na pudełku i zasady w instrukcji.
Zasady w pigułce
Pierwszy rzut oka i okazuje się, że są one baaaardzo proste, 5 minut to nie tylko tłumaczenie, ale tłumaczenie razem z pierwotnym czytaniem instrukcji. Poruszając się pionkiem wśród kawałków tkaniny ułożonych dookoła planszy czasu (prawie jak przy uciekających z laboratorium amebach), będziemy kolekcjonować guziki (które są walutą i jednocześnie punktami zwycięstwa) oraz fragmenty układanki, które przenosimy na własną planszę próbując zszyć z nich jak najbardziej spójną poszewkę dla naszej kołderki.
W swojej turze gracz może zatem zakupić (płacąc guzikami i przesuwając swój pion o wskazaną liczbę pól na planszy czasu) jeden z trzech leżących przed neutralnym pionem fragmentów tkaniny, lub przesunąć swój pionek na planszy czasu tak, aby wyprzedził pion przeciwnika pobierając przy tym tyle guzików ile pól musiał przebyć. Ciekawostką jest to, że kolejność graczy nie jest z góry ustalona ? swój ruch wykonuje gracz ostatni na torze, co oznacza, że można wykonać kilka akcji pod rząd (zanim się nie przeskoczy piona przeciwnika) oraz dochodzi jeszcze jeden element planowania ? czas ? ile go zostawimy naszemu oponentowi.
Co jakiś czas na planszy przekraczamy guziczek ? pobieramy wtedy tyle guzików, ile widnieje na naszej kołderce. Co jakiś czas przekraczamy także mały, kwadratowy fragment tkaniny ? kto pierwszy go przekroczy, ten go zdobywa ? to jedyny sposób na zdobycie tak małego kawałka, wszystkie materiały wokół planszy przykrywają co najmniej dwa pola. Na koniec gry, gdy oba piony na planszy czasu dotrą do mety, zlicza się zdobyte guziki odejmując po dwa punkty za każde niezasłonięte miejsce na planszy gracza.

Wrażenia
To bardzo prosta gra, ale ma spory potencjał. Podczas pierwszej partii mnie zauroczyła. W kolejnych ? emocje nieco opadły. Jednak po jakimś czasie odkryłam, że gra mimo wszystko mnie ciągnie, mimo wszystko coś w niej jest, co sprawia, że ma się ochotę wyciągnąć pudełko i znowu w nią zagrać.

Gra jest po prostu świetna. Rozluźniająca, ale nadal z lekką rywalizacją. Każdy ma swój sposób na patchwork i jego wykonanie. W sam raz na zimne wieczory. :)